بردبری

روزه گرفتن دارای هفت خصلت اخروی می باشد و مومنی نیست که ماه رمضان را روزه بگیرد مگر اینکه هفت خصلت را برای وی به ارمغان می آید (واجب می گردد):
اوّلها یذوب الحرم مِن جسده، و الثانیة یقرب مِن رحمة الله عزوجل، والثالثة قد کفّر خطیئة ابیه آدم، و الرابعة یهوّن الله علیه سکرات الموت، و الخامسة امان مِن الجوع و العطش یوم القیمة، و السادسة یطعمه الله عزوجل مِن طیبات الجنه، و السابعة یعطیه الله عزوجلّ برائةً مِن النار؛
1- محرمات از جسمش ذوب می شود، 2- به رحمت خدای عزوجل نزدیک می شود، 3- کفران گناه پدرش آدم می باشد، 4- جان دادن بر وی آسان می گردد، 5- از گرسنگی و تشنگی روز قیامت در امان می باشد، 6- خداوند عزوجل او را از طیبات بهشت می خوراند، 7- خداوند برائت از آتش به او عطا می کند (خصال صدوق، ج 2: 346).
در این روایت به چند اثر اخروی روزه اشاره شده است که از جمله آن ها: سهولت جان دادن و ورود به عالم برزخ، در امان ماندن از گرسنگی و تشنگی قیامت، اطعام از نعمت های بهشتی و برائت از آتش، می باشدف و همچنین رسول خدا (ص) در مورد آثار اخروی روزه می فرماید:
علیک بالصّوم فانه جنّة مِن النار، و اِنِ استطعت اَن یاتیک الموت و بطنک الجائع فافعل؛
روزه بر تو لازم است که آن سپری در مقابل آتش می باشد و اگر می توانی هنگام مرگ گرسنه باشی چنین کن (بحارالانوار، ج 96 : 258).
همچنین با توجه به این که مومنین روزه دار دارای مقام و جایگاه رفیعی می باشند، رسول اکرم (ص) درباره ی محل ورود روزه داران به بهشت می فرمایند:
اِنّ للجنة باباً یدعی الرّیان، لایدخل منه الّا الصّائمون؛
در بهشت دری است به نام «ریان» (سیراب کننده)، و از آن در کسی وارد نمی گردد؛ مگر روزه داران. (وسایل الشیعه، ج 7: 293؛ ره رستگاری، ج 1: 178- 179)